براساس آخرین برآوردهای مؤسسه‌ی تحقیقات صلح بین‌المللی استکهلم، کل هزینه‌های صرف شده برای جنگ یا آمادگی برای آن در سال ۲۰۲۴ حدود ۲.۷ تریلیون دلار آمریکا بوده است که بر اساس ارقام واقعی (تورم‌زدایی شده) ۹.۴ درصد بیشتر از سال ۲۰۲۳ است . این بزرگترین افزایش سالانه از زمانی است که این مؤسسه در سال ۱۹۸۸ شروع به دنبال کردن هزینه‌های نظامی جهان کرده است.
ایالات متحده همچنان با ۹۹۷ میلیارد دلار هزینه، بزرگترین هزینه‌کننده‌ی نظامی جهان است که ۳۷ درصد از کل هزینه‌های جهانی را تشکیل می‌دهد. چین با فاصله‌ی زیادی در رتبه‌ی دوم قرار دارد و حدود ۳۱۴ میلیارد دلار هزینه کرده است. پنج کشور برتر (ازجمله روسیه، آلمان و هند) ۶۰ درصد از کل هزینه‌های جهانی را تشکیل می‌دهند. پانزده کشور برتر، ازجمله استرالیا، همگی هزینه‌های نظامی خود را افزایش داده‌اند و چهارپنجم کل هزینه‌های جهانی را تشکیل می‌دهند و در سال ۲۰۲۴ در مجموع ۲.۱ تریلیون دلار هزینه کرده‌اند.
رشد هزینه‌ها بخشی از یک روند بلندمدت‌تر است. سال گذشته دهمین سال متوالی افزایش هزینه‌های نظامی جهانی بود که در مجموع ۳۷ درصد بیشتر از سال ۲۰۱۵ بود.
در حالی که هزینه‌های نظامی ایالات متحده بیش از سه برابر چین است، افزایش واقعی ده ساله‌ی پکن تقریباً ۶۰ درصد است که حدود سه برابر رقم ۱۹ درصد آمریکا است. با افزایش تنش‌ها بین دو قدرت بزرگ، سایر کشورها برای حفظ جایگاه خود در حال پیشروی هستند.
مسیر اروپا چشمگیرتر است. اعضای سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) در دهه‌ی گذشته هزینه‌های نظامی سالانه‌ی خود را بیش از دو برابر کرده‌اند. در میان آنها آلمان قرار دارد که در عرض یک سال هزینه‌های نظامی خود را ۲۸ درصد افزایش داده و به ۸۸.۵ میلیارد دلار آمریکا رسانده است و این کشور را به بزرگترین هزینه‌کننده در اروپای غربی تبدیل کرده است.
این افزایش شامل استرالیا نیز می‌شود، جایی که وفاداری بی‌چون‌وچرا به ایالات متحده برای دهه‌ها سیاست اصلی دولت‌های کارگر و لیبرال بوده است. هزینه‌های نظامی استرالیا در سال ۲۰۲۴، ۲۵ درصد بیشتر از سال ۲۰۱۵ بود. با این حال، افزایش‌های بزرگ مرتبط با دستیابی به زیردریایی‌های هسته‌ای هنوز احساس نشده است. دولت قرار است صدها میلیارد دلار را که باید صرف مسکن عمومی، رفاه و مراقبت‌های بهداشتی شود، هزینه کند.
این روندها ادامه خواهد یافت. و این ثروتمندان نخواهند بود که هزینه‌ها را بپردازند – این افزایش به قیمت از دست رفتن خدمات اجتماعی و افول سطح زندگی طبقه‌ی کارگر تمام خواهد شد.
تنها کسری از پولی که صرف تسلیحات می‌شود برای پایان دادن به گرسنگی در جهان (۴۸ میلیارد دلار آمریکا در سال، طبق برنامه‌ی جهانی غذا) و فراهم کردن دسترسی جهانی به آب آشامیدنی سالم و بهداشت برای ۱۴۰ کشور با درآمد کم و متوسط (۱۳۸ میلیارد دلار آمریکا در سال، طبق گزارش سازمان ملل) کافی است.
اما اولویت‌های سرمایه‌داری جای دیگری است. جانان گانش، ستون‌نویس محافظه‌کار بریتانیایی، در مقاله‌ای در ماه مارس در فایننشال تایمز با عنوان «اروپا باید دولت رفاه خود را برای ایجاد یک دولت جنگی اصلاح کند»، به‌صراحت بیان کرد: «دولت رفاه، آن‌گونه که ما می‌شناسیم، باید تا حدودی عقب‌نشینی کند: نه آنقدر که دیگر آن را با این نام صدا نزنیم، بلکه آنقدر که آسیب نرساند. این دولت هرگز برای جهانی طراحی نشده که در آن زندگی تا ۱۰۰ سالگی عادی شده باشد.»
هر دلاری که به بودجه‌ی نظامی جهان اضافه می‌شود، ما را به سناریوی آخرالزمانی جنگ جهانی نزدیک‌تر می‌کند. طبقات کارگر هیچ کشوری از این موضوع سودی نخواهند برد. باید در برابر این جنگ مقاومت کرد.
دیدگاهتان را بنویسید