برچسب‌ها: اکوفاشیسم
این «اکوفاشیسم» نیست، لیبرالیسم است / ساموئل میلر مک‌دانلد / ترجمه‌ی مهدی مازرونی
در ماه مارس 2019، قاتلی با شلیک به سوی جمعیت 51 نفر را در دو مسجد در شهر کرایست‌چرچ نیوزیلند به قتل رساند. در مانیفست 74 صفحه‌ای در توجیه این قتل دسته‌جمعی، قاتل دغدغه‌های زیست‌بومی‌اش را با ملّی‌گرایی قومی درهم آمیخت، و به‌صراحت این‌گونه نوشت: «هیچ نوع ملّی‌گرایی بی بذل توجه به حفاظت از زیست‌بوم دوام نمی‌آورد». در ژانویه‌ی همان سال، جِین گودال به داووس رفت تا به اتاقی مملو از صاحبان ثروت‌های افسانه‌ای بگوید که ما از بسیاری از عواقب وخیم زیست‌بوم در جهان در پناه خواهیم ماند اگر که به‌سادگی جمعیت انسانی بسیار کم‌تری می‌داشتیم (پیشنهاد وی جمعیتی در حدود 500 میلیون نفر بود، در حدود یک‌پانزدهم جمعیت کنونی جهان). به زعم بسیاری از نظردهندگان اینترنتی، قاتل نمازگزاران مسجدها و گودال دو نمونه از یک شبح درحال ظهورند: اکوفاشیسم.
