برچسب: تاریخ نگاری از پایین

آوردهها و مفقودههای تاریخنگاری یرواند آبراهامیان / محمد مالجو
آبراهامیان در بخشی از تاریخنگاری ایران اصولاً شأن بنیانگذارانه دارد و پدر تاریخنگاری از پایین در تاریخنگاری معاصر ایران است…. اصلیترین مبنای روایتگری آبراهامیان از تاریخ معاصر ایران عبارت است از حافظهی نه فاتحان که مغلوبان، نه سرمایهداران که کارگران، نه اربابان که دهقانان، نه حاکمان که محکومان، نه دژخیمان که قربانیان…. آبراهامیان با روایتگریهای تاریخنگارانهاش در طرف فرودستان و در برابر فرادستان میایستد بیآن که مُبلغانه برای یکی سوگواری کند و کینتوزانه از دیگری عیبجویی.

تاریخ و تاریخنگاری کار و طبقهی کارگر در ایران* / تورج اتابکی** / ترجمهی فروزان افشار
با نگریستن به کموبیش یکصد سالی که از زمان تقریر نخستین سرگذشتها و تاریخهای کار و طبقهی کارگر در ایران میگذرد، یقیناً میتوان گفت که تاریخنگاری کارگری ایران با پای نهادن به مسیرهای نظری و روششناختی تازهای که در وادی تاریخ کارگری جهانی گشوده شدهاند، خود را دگرگون ساخته است. در بخش عمدهی این یکصد سال، تاریخنگاری کار و طبقهی کارگر در ایران با تاریخ جنبش سوسیالیستی عجین بوده است. از این گذشته، تاریخنگاری کار در ایران، با گرایش ذاتباورانه و غایتمند به بازنگری گذشته، مدتهای مدیدی از کاوش مسیرهای جدید بازماند، مسیرهایی که در آنها کارگران صرفاً گروهی از مردان شهری، غیرمهاجر، متشکل، مستقر در کارخانه، آزاد، مزدبگیر، و مسلمان نبودند. ردیابی هویتهای چندگانهی طبقهی کارگر، بدون تردید، مورخ کار و طبقهی کارگر ایران را با چالشهای تازهای روبهرو ساخته است.