برچسب: تاریخ و آگاهی طبقاتی

«تاریخ و آگاهی طبقاتی» لوکاچ و زمینهی تاریخی آن / رودُلف شلزینگر / ترجمهی فریبرز فرشیم و نرمین براهنی
آنچه که میخواهم در اینجا مورد بحث قرار دهم، فقط تاریخ و آگاهی طبقاتی نیست، بلکه مرحلهی خاصی از تحول فلسفی لوکاچ است. مارکس، هشتاد سال پیش از افرادی مثل لوکاچ و راقم این سطور، در رسالهی دکترای خود، ناگزیر شد نیاز به جهتگیری عملی فلسفی را اعلام کند؛ این امر امروز نیز، پس از گذشت پنجاه سال، صادق است و همچنان به مدت طولانی صادق خواهد ماند.

درنگی در تاریخ و آگاهی طبقاتی / لوسین گلدمن / ترجمهی فریبرز فرشیم و نرمین براهنی
میبینیم که چگونه و تا چه حد بخشهای روششناختی، فلسفی و جامعهشناختی کتاب لوکاچ به کوششهای ما برای درک جوامعی که در آن زندگی میکنیم و نیز به دنیای کنونی مرتبط اند. به نظر من، این بزرگترین خدمتی است که ما به نشانهی احترام نسبت به این اثر لوکاچ از خود نشان میدهیم، اثری که – علیرغم اشتباهات مسلمش، که احتمالاً در آن زمانی که نوشته میشد گریزناپذیر بود- یکی از بزرگترین نقاط عطف در تاریخ اندیشهی جامعهشناختی، فلسفی، و روششناختی در سدهی بیستم باقی خواهد ماند.

تحول آگاهی طبقاتی / ایستوان مزاروش / ترجمهی فریبرز فرشیم و نرمین براهنی
ضرورت تاریخی موجود در مسأله به هیچ وجه مربوط به انواع مکانیستی تقدیرگرایی نیست؛ زیرا، اگرچه صحنهی اجتماعی تاریخی، که در آن آگاهی الزامی تاریخی زاده میشود، بدون شک، تعیینکنندهی حوزهی عمل فردی و، نیز، مشخص کنندهی جهت عمومی تحول است- نه میزان و اشکال تغییرات را تعیین میکند و نه، در واقع، سرشت و میزان جانفشانی انسانی را که با خیزشهای اجتماعی بزرگ و تغییرات و تبدلات گوناگون همراه است. این عوامل، در درجهی اول، وابسته اند به وجود برنامههای موجود و شکلهای سازمانی و نهادیِ عمل، که عوامل انسانی خودآگاه مفروض، باید مسئولیت آن را کمابیش بپذیرند.

ساختار طبقاتی و آگاهی اجتماعی / تام باتومور / ترجمهی فریبرز فرشیم
لوکاچ، در صفحات آغازین تاریخ و آگاهی طبقاتی(۱)، رویکرد خاصی به مارکسیسم دارد. او مینویسد: «[تئوری مارکسیستی] … اساساً چیزی بیشتر از توضیح روشنفکرانهی خود فرایند انقلابی نیست.» این دیدگاه بنیادی، در بسیاری از دیگر صفحات سراسر کتاب به اشکال گوناگون نیز بیان شده است. مثلاً، لوکاچ ماتریالیسم تاریخی را «خودآگاهی جامعهی سرمایهداری» توصیف میکند و در جای دیگر، در خلال تحلیل تئوری علم در فلسفهی بورژوایی، این بحث را پیش میکشد که مسائلی که ناشی از جدایی ذهن و عین میشود، تنها زمانی حل خواهند شد که یک هستی تاریخی، به صورتی که هم ذهن باشد و هم عین، ظهور کند؛ وجودی که در ذهنِ خود (بهعنوان فاعل [شناسایی]) عین را (بهعنوان موضوع [شناسایی]) تبیین میکند. و البته، این «ذهن-عین» (یا فاعل-موضوع)، در جامعهی سرمایهداری، [همان] پرولتاریاست.

آگاهی طبقاتی در تاریخ / اریک هابسبام / ترجمهی فریبرز فرشیم و نرمین براهنی
عنوان این رشته از درسگفتارها از کتاب مشهور، اما کم خواندهشدهی، گئورگ لوکاچ، تاریخ و آگاهی طبقاتی، گرفته شده است. این اثر مجموعهی مقالاتی است که در سال ۱۹۲۳ منتشر شده و در درون جنبش کمونیستی بهقوت مورد نقد و ارزیابی قرار گرفته است. اثر یادشده، در واقع، به مدت سی تا چهل سال غیرقابل دسترس بود. چون متن انگلیسی این کتاب تا حوالی ۱۹۷۰ چاپ نشده بود، هنوز در انگلستان ناشناخته بود. معهذا، وظیفهی من، در این گفتار مقدماتی، از معرفی صرف و ابراز نظر در مورد اثر لوکاچ و گرتهبرداری از آن فراتر میرود. یعنی میل دارم بهعنوان یک مورخ، در مورد سرشت و نقش آگاهی طبقاتی در تاریخ نظرم را بیان کنم – با این فرض که ما، همه، در یک مورد بنیادی با هم اشتراک نظر داریم، و آن این که: طبقات اجتماعی، برخورد طبقاتی و آگاهی طبقاتی وجود و در تاریخ نقش دارند. بسیار محتمل است که در مورد چیستی این نقش یا اهمیت آن ناهمرأی باشیم، اما در مورد بحث کنونی، به بیش از آنچه که گفته شد، به اجماع دیگری نیاز نیست. مع هذا، به منظور رعایت انصاف، هم نسبت به موضوع و هم نسبت به متفکری که نامش بیشک بدین موضوع گره خورده، شاید بر من لازم باشد که بگویم در کجاها با مباحث بینهایت جالب خود لوکاچ (که نظراتش بدون شک ریشه در آراء مارکس دارد) دارای اشتراک نظرم و در کجاها نیستم.

فراسوی سرمایهی ایستوان مزاروش: مفهومپردازی بدیلی رهاییبخش / پیتر هیودیس
بهندرت میتوان با اثری روبرو شد که چنین مستقیم به مواجههی مسألهی محوری زمانه رفته باشد.* جهانیسازی سرمایه و کالاییسازی هر بخش تصورپذیر زندگی روزمره، همراه با فروپاشی مجموعهیی از جنبشهای انقلابی در سراسر جهان، بنیانی تقریباً تزلزلناپذیر برای این ادعا فراهم کرده است که آیندهی ما را این یا آن شکل سرمایهداری تعیین خواهد… ادامهٔ مطلب ›