اندیشه 
آیا دولت اخلاقی دورکیمی پاسخی به بحران‌های امروز است؟ / سایرا رفیعی
نگاهی به کتاب «همبستگی اجتماعی و دشمنان آن» نوشته‌ی آرمان ذاکری:
استفاده از آرای دورکیم برای پاسخگویی به مشکلات فعلی به‌معنای چشم بستن بر تجربه‌ی بیش از یک قرن تحولات و مبارزات اجتماعی است. جهانی‌شدن و تسهیل امکان انتقال سرمایه دست دولت‌ها را هرچه بیشتر برای اعمال کنترل بسته است و ساختارهای کنونی توان مقابله با موج فاشیسمی را که خود به آن دامن زده‌اند ندارند. در چنین شرایطی نجات از فاجعه نیازمند طرحی عقلانی برای فراروی از سرمایه‌داری است نه تلاش برای انسانی‌تر کردن آن.
آزادی‌ها بدون لیبرالیسم / آندرو کولیر / ترجمه‌ی فرید صابری
می‌توان مفاهیم-ارزش‌های سیاسی را رمز زدوده کرد، یعنی نشان داد چگونه می‌توانند باعث بدفهمی شوند و چگونه می‌توان، با فرض یک سبک اندیشهی سیاسی [رئالیستی] مبتنی بر تناقض‌های [اجتماعی واقعی] به جای سبکی بر محور ایده‌آل، آنها را بدون بدفهمی به کار گرفت. در بحث حاضر این کار در زمینه‌ی مفهوم آزادی به کار می‌رود.
نولیبرالیسم به‌عنوان پروژه‌ی طبقاتی / حسن آزاد
عوامل تکوین دولت رفاه:
________________
تحولات نولیبرالی اواخر دهه‌ی هفتاد و دهه‌ی هشتاد در واقع پروژه‌ای بود برای تغییر در توازن طبقاتی و شیوه‌ی انباشتی که پس ازجنگ دوم جهانی شکل گرفته بود. به همین دلیل برای درک روشن‌تر از این تحولات بهتر است سه دهه به عقب برگردیم.
دیالکتیک چیست؟ / بری گرویسمن / ترجمه‌ی فرزاد فرهمند
پاسخ به مقاله‌ی «دیالکتیک چیست» نوشته‌ی کارل پوپر
________________
هدف این مقاله، ارزیابی مفهوم و جایگاه رویکرد دیالکتیکی در فلسفه‌ی امروز و ارزیابی دیدگاه ما درباره‌ی دیالکتیک و شایستگی امروز آن به‌عنوان یک رویکرد معتبر فلسفی و علمی است.
چهره‌های مارکسیسم وِبِری / میشل لووی / ترجمه‌ی مبین رحیمی
مسئله اینجا معطوف به «تأثیرِ» وبر بر اندیشمندانِ مارکسیست نیست، بلکه معطوف به شیوه‌ای است که این اندیشمندان قادر به تصاحبِ مفاهیمِ وِبِریِ خودشان به‌مثابه ابزارِ تحلیلیِ مکمل برای دیالکتیکِ مارکسیستی بودند؛ آن‌هم در راستای توسعه‌ی یک نقدِ عمیق‌تر و (حتی) رادیکال‌تر از سرمایه‌داری. از این‌نظر مفهوم مارکسیسمِ وِبِری هم از اهمیت علمی و هم از اهمیت سیاسی برخوردار است.
جنسیت زنانه و تجربه‌ی عرفانی / محمدامین عسکری
لکان با بسط شرح فروید از فرایند جنسیت‌یابی، «جنسیت زنانه» را به شکلی تبیین می‌کند که می‌توان آن را شکلی از هستی، بدون اتکا به دیگری تصور کرد. «دیگری» در این مقام آن موجودیتی است که سوژه در گشودگی و ناتمامیت خود همواره خود را در آن «ازخودبیگانه» می‌یابد، و در کلی‌ترین معنای آن به فرایندهای منقادکننده‌ی نمادین-اجتماعی جامعه اشاره دارد که به شکل ناخودآگاه سوژه را از هستی تکینه‌اش دور و تابع قواعد یکسان‌ساز عمومی می‌سازند. این وجه از هستی، یعنی بودن بدون دیگری، می‌تواند در تبلوری دیگر به آنچه عرفان از آن به‌عنوان «تجربه‌ی عرفانی» یاد می‌کند رهنمون گردد.
از دموکراسی در دولت تامّ کیفی چه می‌ماند؟ / ترجمه و شرح: مهسا اسداله‌نژاد
بازخوانی آرای کارل اشمیت: از کارل اشمیت، حقوق‌دان و نظریه‌پردازِ امر سیاسی قرنِ بیستم، غالباً به‌عنوان نظریه‌پردازی یاد می‌شود که ظهور دولتِ توتالیتاریستی را صورت‌بندی کرد. این رویکردِ غالب نسبت میان دموکراسی و دولت و درواقع تصویری را که اشمیت از «قدرت مؤسس» مردم به دست می‌دهد، نادیده می‌گیرد. متن حاضر مرور نظریِ جهت‌داری است مبتنی بر ترجمه‌ای گزیده از چند متن و شرح که بر خوانشِ او از قانون اساسی، به‌مثابه‌ی تبلور قدرتِ مؤسس مردم، تأکید کرده‌اند.
ناسیونالیسمِ بدون ملت: اصلاحات رضاشاه، قیام مصدق، 1300-1332 / کامران متین / ترجمه‌ی هیمن رحیمی
نهادهای سیاسی اساسی دولت-ملت ایران بر سندان سه شرایط درهم‌تنیده شکل گرفته‌اند: عقب‌ماندگی از پیش موجود که با انقلاب مشروطه از لحاظ سیاسی جهش یافته بود، یک محیط بین‌المللی که به شکلی بنیادی تغییر کرده بود و مشخصه‌ی آن ظهور اتحاد جماهیر شوروی و پایان انزواطلبی آمریکا بود، و در نهایت بازترکیب نیروهای سیاسی داخل ایران به‌عنوان پیامد مستقیم پیگیری استراتژی‌های متناقض و منحصر به فرد این نیروها برای فایق آمدن بر عقب‌ماندگی اجتماعی-اقتصادی ایران.
سقراط / هانا آرنت / ترجمه‌ی هستی رسولی و فاطمه آزمون
شکاف میان فلسفه و سیاست به لحاظ تاریخی با محاکمه و محکومیت سقراط پدید آمد، که در تاریخ اندیشهی سیاسی همان نقش نقطه‌‌عطفی را ایفا می‌کند که محاکمه و محکومیت عیسی در تاریخ دین. سنت اندیشهی سیاسی ما زمانی آغاز شد که مرگ سقراط، افلاطون را از زندگی در پولیس ناامید ساخت و همزمان او را در برخی بنیان‌های آموزه‌های سقراط به شک واداشت.
درباره‌ی مفهوم قرابتِ انتخابی / میشل لووی / ترجمه‌ی مبین رحیمی
با وجود گذشت یک سده‌ونیم از زمانِ آگوست کنت، جامعه‌شناسی همچنان اصطلاحات مفهومیِ خود را از فیزیک یا زیست‌شناسی وام می‌گیرد. آیا زمان آن فرا نرسیده تا با این سنتِ پوزیتیویستی فاصله بگیریم و از میراث فرهنگی و معنوی‌ای استفاده کنیم که گسترده‌تر، به یک معنا غنی‌تر و به بافت واقعیاتِ اجتماعی نزدیک‌تر است؟ چرا از حوزه‌ی معناییِ وسیع ادیان، اسطوره‌ها، ادبیات و حتی سنت‌های باطنی برای غنی‌سازی زبان علوم اجتماعی استفاده نمی‌شود؟
نقد رویکردِ مهندسی اجتماعی پوپر / توماس ایوری / ترجمه‌ی کمال اطهاری
دیدگاه: پوپر در تفکیک مهندسی اجتماعی تدریجی و مهندسی اجتماعی آرمان‌شهری، دو موضوع متفاوت را در‌هم می‌آمیزد. برخی از گونه‌های مهندسی اجتماعی تدریجی دچار زیان‌هایی هستند که به‌نظر می‌رسد پوپر از آنها غفلت کرده است. «اصلاحات آرمان‌شهری تدریجی» در مقابل نقدهای پوپر علیه مهندسی اجتماعی آرمان‌شهری، آسیب‌ناپذیر است. به عقیده‌ی من لیبرال‌های کلاسیک امروزی، هنوز از کارل پوپر بسیار می‌توانند بیاموزند، اما می‌بایست به رویکرد وی انتقادی برخورد کنیم، با این نگرش که هرچند نیاز نیست کل آن را کنار بگذاریم، فراتر رفتن از آن الزامی است.
موریس داب: اقتصاددانی کم‌تر شناخته‌شده / احمد سیف
موریس داب احتمالاً صاحب‌نام‌ترین اقتصاددان مارکسیست بریتانیا بود که در سال 1900 به دنیا آمد، در دانشگاه کمبریج درس خواند و تا زمان مرگ در سال 1976 در همان دانشگاه به تدریس و پژوهش پرداخت. حوزه‌ی اساسی پژوهش داب درباره‌ی تاریخ تحول عقاید اقتصادی بود که با درک همه‌جانبه‌ای از مقوله‌های اقتصاد سیاسی به روایت کلاسیک‌ها توأم شده بود. یکی از عمده‌ترین قابلیت‌های داب این بود که به تجربه‌ی زندگی می‌توانست پیچیده‌ترین مقوله‌های نظری را به ساده‌ترین بیان ممکن به نحوی که برای همگان قابل درک باشد توضیح بدهد بدون این که از پیچیدگی مقوله‌ها هزینه کند.
نقد اقتصاد سیاسی 