برچسب: کانال تلگرامی ما حیوانات

زوال انسان‌بودگی در سوسیالیسم / مارکو مائوریتزی

ما در زمان بحران زندگی می‌کنیم. اما بحران به امری عادی تبدیل شده است. بحران همه‌جا هست. بحران اقتصادی است. بحران محیط‌زیستی است. بحران همه‌گیری بود و امروز بحران جنگ است. بحران همه‌جا هست چون بحران هنجار است، این عادی بودنِ ماست، در مکانیسم انباشت سرمایه‌داری تعبیه شده است. این شیوه‌ی تولید سرمایه‌داری است که بحران را به وجود می‌آورد. ما همیشه این را می‌دانستیم و باز هم همیشه ما را شگفت‌زده می‌کند.

فراتر از طبیعت: آزادی حیوانات، مارکسیسم و نظریه‌ی انتقادی / کریستین اشتاخ

معرفی کتاب: برای این‌که اهمیت کتاب مارکو مائوریتزی فیلسوف ایتالیایی برای بسط مارکسیسم حیوان‌گرا و انتقال مفهوم آن به مارکسیست‌ها به‌درستی نشان داده شود، انجام مقایسه‌ای مقتضی به‌نظر می‌رسد. بخش‌هایی از این کتاب برای مارکسیسم حیوان‌گرا همان معنایی را دارد که «تزهایی درباره‌ی فویرباخ» یا «ایدئولوژی آلمانی» برای تکامل ماتریالیسم تاریخی به‌عنوان یک کل.

اشغال‌گری و وگنیسم باهم ناسازگارند / گفت‌وگو با احلام طرایره

اگر وگنیسم را نه‌فقط به‌عنوان یک رژیم غذایی یا سبک زندگی، بلکه به‌عنوان پیامد یک سیاست همبستگی که در جهت لغو استثمار و سرکوب همه‌ی موجودات زنده است بفهمید، در این صورت اساساً با سیاست‌های سرکوب دولتی در تضاد است.

آیا زنبورها ارزش تولید می‌کنند؟ / گفت‌وگوی گیورگوس کالیس و اریک سوینگدوو

بحث اصلی مارکسیستی در برابر پذیرش و گنجاندن این حقیقتِ ساده که طبیعت کار انجام می‌دهد در نظریه‌ی ارزش آن چیست؟ اگر بخواهم این را با زبان مارکس بیان کنم: آیا بدیهی نیست که «زمان کارِ اجتماعاً لازم» برای یک شیشه عسل نه‌فقط با کار زنبورداران بلکه توسط کار زنبورها نیز تعیین می‌شود؟

سوسیالیسم و چالش آزادی حیوانات / پرسش و پاسخ با کریستین اشتاخ، مارکو مائوریتزی و داریو مانی

برخورد با مسئله‌ی حیوانات از منظر ارتباط آن با روابط تولیدیِ سرمایه‌داری، استدلال کافی و مناسبی برای ضرورت الغای کاربرد حیوانات برای نیازهای انسان و حذف صنایع حیوانی به‌عنوان یک کلیت نیست. آیا این بدان معنا نیست که در نهایت، ما با موضوعی اخلاقی مواجه خواهیم بود؟

مارکسیسم، وگنیسم و آزادی حیوانات / پنج گفت‌وگو / جان هوچشارتنر

هر کسی که درگیر و فعال در مبارزه برای جهانی بهتر است باید یک تحلیل سیستمیِ انتقادی داشته باشد. تصمیم یک فرد برای وگن یا گیاه‌خوار شدن، سرمایه‌داریِ قاتلِ محیط‌زیست را سرنگون نمی‌کند. با‌این‌حال، تلاش‌های هماهنگ، کارزارهای تحریم، و سایر ابتکارات جمعی، اقدامات راهبردی هستند که می‌توانند تأثیرگذار باشند. در‌حالی‌که یک انتخابِ فردی دقیقاً امری فردی است، یک پاسخ جمعیِ خلاق می‌تواند به فعال شدن کسانی کمک کند که ممکن است به‌تنهایی همان انتخاب را انجام ندهند.

سرمایه‌داری و گونه‌پرستی / جان سانبونماتسو

گونه‌پرستی یا سیستمی که از راه آن انسان‌ها به‌منظور اهداف‌شان بر سایر موجودات آگاه تسلط می‌یابند، آن‌ها را استثمار می‌کنند و می‌کشند، به هزاران سال قبل از توسعه‌ی سرمایه‌داری بازمی‌گردد. اما با ظهور روابط سرمایه‌داری، آخرین قید‌و‌بندهای فرهنگی و عملی برای سلطه‌ی کامل انسانی از بین رفت. تا پایان قرن بیستم، گونه‌‌پرستی تحت شرایط پیشرفته‌ی سرمایه‌داری سرانجام به‌عنوان یک سیستم توتالیتر و جهانیِ نظارت، کنترلِ فناورانه و کشتارجمعی بدون محدودیت‌های اخلاقی، مکانی، زمانی، بیولوژیکی یا هستی‌شناختی به اوج خود رسید.

درباره‌ی خاستگاه‌های مارکسیسم حیوان‌گرا / کریستین اشتاخ

بازخوانی تد بنتون و دست‌نوشته‌های اقتصادی و فلسفی 1844: خوانش بنتون از«دست‌نوشته‌های پاریس» اساساً ناقص است. مارکس نه از وجود نوعی و نه از دوگانگی انسان – حیوان برای بنا نهادن مفهوم بیگانگی استفاده می‌کند، و نه نقد خود از سرمایه‌داری را بر چنین تمایز ایدئولوژیکی استوار می‌‌سازد. به‌علاوه، متهم كردن طرح ماركس از تکوین تاريخی به روایتی پرومته‌گرایانه و توليد‌گرايانه از سلطه‌ی انسان بر طبيعت، بی‌اساس است. هدف دیگر این مقاله ارائه‌ی تفسیری جایگزین از «دست‌نوشته‌های پاریس» با نظرداشت حیوانات و به‌ویژه تمایز انسان – حیوان است.